کمبود عناصر NPK در گیاه ذرت

1- کمبود نیتروژن:

نقش در گیاه: نیتروژن مهمترین عنصر در تغذیه گیاهان می‌باشد که تعیین­ کننده رشد رویشی آنها است. در ساخت ترکیبات پروتئینی و اسیدهای آمینه و کربوهیدرات ­ها نقش فعال دارد.

علائم کمبود این عنصر: کمی رشد، رنگ پریدگی، بوته ­های جوان سبز مایل به زرد و زردی به شکل V از حاشیه نوک برگ در گیاه بالغ دیده می­شود. میوه بلال فشرده شده و دانه های آن سخت و براق می­شوند.

عوامل تشدید کمبود: هوای سرد و مرطوب، زمین­های غرقابی، خاک­های شنی با مواد آلی کم، خشکی در اواسط فصل رشد و آب­شویی توسط باران.

روش­های اصلاح کمبود نیتروژن:

کودهای نیتروژنه به دو صورت می­توانند به خاک اضافه شوند:

۱) کودهای آلی: مثل کودهای دامی و برگ­های پوسیده

2) کودهای معدنی: مثل کودهای شیمیایی از قبیل نیترات آمونیوم، فسفات آمونیوم و اوره

2-کمبود فسفر:

نقش در گیاه: فسفر در کلیه فعالیتهای حیاتی گیاه نقش دارد. در تولید بذر و رشد ریشه و همچنین در انتقال انرژی و تولیدRNA و DNA و تنظیم خواص ژنتیکی گیاه دخالت دارد.

علائم کمبود: برگ­ها اوایل فصل رشد قرمز یا ارغوانی می­شوند. انتهای برگ­ها خشک شده و در خوشه انحنا ایجاد می­شود. دانه­ ها در ردیف­ های نامنظم تشکیل شده و دانه­ های انتهای خوشه تشکیل نمی­شوند.

عوامل تشدید کمبود: هوای سرد، خاک­های خیلی مرطوب، خیلی خشک، خیلی سفت و صدمات وارده به ریشه در اثر عملیات زراعی یا حشرات خاکزی.

روش­های تامین فسفر: مصرف كودهاي فسفره در خاك و آب آبیاری ازجمله سوپر فسفات، فسفات آمونيوم، نيتريک يا نيتروفسفات

3-کمبود پتاسیم:

نقش در گیاه: این عنصر برای سنتز و انتقال مواد مغذی در گیاه لازم است. در رفع آثار عدم تعادل بعضی از عناصر غذایی گیاه در خاک کمک می­کند. در تنظیم فعالیت جذب آب موثر می­باشد.

علائم کمبود: از علائم اولیه کمبود پتاس می­توان به زردي و حالت پژمردگی حاشیه برگ­ها اشاره کرد. این علائم معمولاً از پایین شروع شده، سپس به سمت بالا ادامه پیدا می­کنند و باعث خشکیدگی در نوک برگ­های پایینی می­شوند. گیاه اغلب دیررس شده و دوره رشدی آن طولانی­تر می­شود. اغلب بلال­ها کوچک مانده، دانه­ هاي آن­ها ریز و در نوك گیاه تعداد محدودي دانه تشکیل می­گردد.

عوامل تشدید کمبود: خاک­هایی با مواد آلی زیاد، خاک­های شنی، خاک­های مرطوب و سخت.

روش­های تامین پتاسیم: كوتاه ترين و مطمئن­ ترين راه جلوگيري از كمبود پتاسيم با تأمين منابع كافي این عنصر در خاك به هنگام كاشت مي­باشد( روش آزمون خاک). به عنوان مثال مصرف پتاسيم به ميزان 80 گرم در مترمربع از طريق آب آبياري (به صورت تزريق در سيستم آبياري) و یا مصرف 300 تا 500 ميلي­ گرم در ليتر نيترات پتاسيم (KNO3)  به طورکلی در درمان این کمبود موثر است. براي درمان معمولاً محصول بايد تغذيه برگي شود. برای محلول­پاشی از کودهایی مثل نيترات پتاسيم با غلظت 2 در هزار استفاده می­شود. اگر چه تأمين كل نياز گیاه به پتاسيم از طريق برگ امكان پذير نمي­باشد.